(NFigure 7B przedstawia ewolucję średniej grubości (wymiar drobny) i średnicy (główny wymiar) fazy δ wytrącej się w 700 ° C jako funkcja czasu. Grubość i średnica wykazują podobną tendencję, z początkowym szybkim wzrostem, anastępnie stopniowy wzrost. Pod koniec obróbki cieplnej, średnia grubość i średnica wynosi odpowiednio 34 ± 2nm i 154 ± 7nm. Wartości te są znacznie mniejszeniż wartościnabyte od AM IN625 po 10 godzinach w 870 ° C, whern101; Średnia grubość i średnica wynosi odpowiednio 52 ± 5 Nm i 961 ± 94nm [21], ponownie wskazującna znacznie wolniejsze kinetyki opadów przy 700 ° C. W kontekście typowego obróbki cieplnej stresu resztkowego, po jednym oczyszczaniu obróbce cieplnej w 870 ° C, średnia grubość i średnica wynosi odpowiednio 45 ± 4nm i 424 ± 40 Nm [21]; Po dwumiej obróbce cieplnej w 800 ° C, średnia grubość i średnica, w zależności od stanu budowy, zakres między 61nm do 77nm do 416nm do 634nm, odpowiednio [24]. Innymi słowy, obróbka cieplna stresuna poziomie 700 ° C przez 10 godzin powoduje, że faza δ osaduje znacznie mniejszaniż te opracowane podczas typowego obróbki cieplnej stresu resztkowego AM 625 N N N N Nit warto zauważyć, że ciągłe grubenienie osadu fazy δ obserwowanej przy 870 ° Cnie było widoczne przy 700 ° C, sugerując stabilność przed znaczącym grubojem w 700 ° C, co jest prawdopodobnie ze względuna stabilizację dostarczoną przez elastyczną energię Pola szczepu otoczona osadami [49]. Ten ograniczony wzrost wytrącania fazy δ podczas długiego obróbki cieplnej przy 700 ° C jest znaczące, ponieważ porośnięte faza δ prowadzi do zmniejszenia szczepu złamania [50]. Ponadto ostatni przegląd pokazuje, że starzenie się bezpośredniego przy 700 ° C przez 24 godziny prowadzi również donajwyższego zgłoszonego UTS (1222 MPa) i wytrzymałością wydajności (1012 MPa) dla AM IN625, co sugeruje, że tworzenie mniejszych osadów służy do poprawy mechanicznych osadów Wytrzymałość [51] . Aby zracjonalizowaćnasze obserwacje, wykorzystaliśmy obliczenia termodynamiczne, aby zrozumieć kinetykę opadów. Założyliśmy również, że zarodkowanie występujena dyslokacjach, ponieważ interfejs przednexisting pomaga zmniejszyć barierę energetyczną powierzchniowej jądrowości [52]. Podczas przetwarzania AM Comporcjonalne cykle stresowe wywołane przez zlokalizowane, ekstremalne warunki chłodzenia powodują heterogeniczny rozkład lokalnych gęstości dyslokacyjnych [53]. Zgodnie z poprzednią pracą [33], założyliśmy, że gęstość zwichnięcia jest ≈5 × 1011 m-2. Ta gęstość dyslokacji odpowiada gęstości wióry jądrowej ≈1021 M-3. W przypadku symulacji opadów uważaliśmy Δ, 00, węglik MC, μ i σ osady, przy czym faza matrycy jest γ. Zakładaliśmy, że energie międzyfazowe wynoszą 20 MJ μm2, 55 mj 2, 60 MJnm2, 200 mj 2 i 200 mjnm2 dla γ 00, γnδ, γnmc, γnμ, i odpowiednio interfejsy γ

σ. Więcej szczegółówna temat symulacji można znaleźć Elserwern101; [33] N Poprzednie pomiary SEM wykazały, że wtórne odstępy dendrytycznego ramienia AS-Sfabricated AM IN625 wynosi ≈300 Nm [19]. Symulacja DICTRA pokazuje, że mikrobregacja jest ograniczona do ≈20 Nm z centrów interdendrytycznych [33]. Innymi słowy, średnia kompozycja stanowi dobre przybliżenie kompozycji redystrybuowanej. Figura 8 przedstawia porównanie wyników eksperymentalnych a prognozami TC NPRISMA znominalną kompozycją. Ponieważ zakładamy sferyczny kształt wytrąconych w symulacji, przekształciliśmy obserwowany rozmiar płytek w promieniu o promieniu wilejowania (RG) w celu bezpośredniego porównania po RG2 N R2 N2 N D2, whern101; R i D oznacza jeden NHALF o średnicy i grubości, jak opisano odpowiedniona rysunku 7b. Figura 8A pokazuje, że model NPremited Radius i efektywne zmierzone RG są zgodne z podobnym trendem kinetycznym z symulowanym promieniemnieco mniejszymniż wartość eksperymentalną, jak odzwierciedlona przez RG. Kiedy symulujemy reakcję opadową z kompozycją dostosowaną do wzbogaceniowego regionu interdendrytycznego,nasze symulacje przewidująnieco większe osady o podobnej skali czasowej kinetycznej. Dlatego oczekuje się, że średnia ważona z symulowanego rady osadu związana z regionami międzyludynkowymi i dendryckimi jest bliższa wartości eksperymentalnych. Figura 8B pokazuje, że symulowany czas frakcji objętościowej i frakcję objętości eksperymentalnej,nabyty postępowanie zgodnie z protokołem szczegółowo, mają podobną tendencję, z wyjątkiem tego, że wartość eksperymentalna jest mniejsza o współczynnik ≈5. Ta rozbieżność jest podobna do poprzednio zgłoszonych wyników uzyskanych przy 800 ° C i 870 ° C. Kilka czynników może przyczynić się do różnicy ilościowej, w tym założoną geometrią sferyczną wytrącanę, gęstość zwichnięcia i temperaturzeniezależności energii międzyfazowej. Niezależnie od tych rezerwacji,nasze wynikinadal stanowią dobrą umowę między symulacjami i eksperymentami, biorąc pod uwagę przybliżony charakter symulacji. (A) Porównanie między obliczonymi (symulowaną) RADIUS i Eksperymentalny średnia promień wilejowania fazy δ wytrącają się w 700 ° C jako funkcja czasu wyżarzania. Tutaj przyjęliśmy sferyczną morfologię wytrąconę do symulacji. W związku z tym obliczymy promień wilejowania fazy płytekowej δ osady opartena wartościach eksperymentalnych zgłoszonychna rysunku 7b. b) porównanie obliczonej i eksperymentalnej objętości frakcji fazy δ wytrącają się przy 700 ° C jako funkcję czasun.nnnnn