n Nanalizator mapy mechanizmów deformacji wskazuje, że odkształcenie plastyczne w procesie pełzania superalloy może wystąpić w wyniku dyfuzji lub przeniesienia w zależności od warunków testowych (temperatura i stres). W warunkach przerażenia dyfuzji według modelu trzpienia RL i Nabarro NHerring stałą szybkość pełzania znacząco zależy od wielkości ziarna i jest opisany odpowiednio w stosunkach (1) i (2), odpowiednio [12n14]:nnnnn101 ;: b, c - stałe materialne, σ - stres, DGZ - współczynnik dyfuzjina granicach ziarna, B - wektor hamburgery, k - Stała Boltzmanna, T - Absolutalna temperatura, D - średnica ziarna., Ω - objętość atomowa, D - Efektywna grubość, DV - współczynnik dyfuzyjności DV opisany przez równanie (3),nie jest zależna od wielkości ziarna:

\--

 

where ;: A, N - stałe materialne τ - stres ścinający, DefDiFFUSSITITITET, G - Moduł ścinający B - Wektorze hamburgerów, K - Boltzmann Stała, T - Temperatura bezwzględna, D - średnica ziarna. Nnn N N N N N NN N N E Materiał W wyniku przelewu, dyfuzja objętościowa (Nabarro Model Nering) i przez granice ziarna (Coble'model) mogą mieć miejsce jednocześnie z różną intensywnością. Wkład każdego z tych procesów w odkształceniu zależy od temperatury, stresu, wielkości ziarna i struktury ich granic [12 N13] N wyniki dla badań i dyskusjina temat wyników N N N N N N N Nmages Selec N Testy pełzania przedstawiono w tabeli. 3. Preparaty do obserwacji mikroskopowej były marynowane w odczynniku marmurun39; s. Tabela 4 i 5 Lista wybranych parametrów morfologicznych mikrostruktur próbek testowych. Podstawowe parametry makrostruktury oceniano przy użyciu programu METILO. Testy przeprowadzonona krzyżu Nsekcje próbek (D0 N 6mm) po teście pełzania. Badanian N Tworzenie gruboziarnistej struktury w superalloilach, a jednoczesna objętość i modyfikacja powierzchni spowodowała powstawanie drobnej struktury (Tabela 4 i 5). Badania dotyczące wytrącania faz węglików, znaczących z punktu widzenia wzmocnienia badanych stopów i stabilności w warunkach pełzających wykazały ich większą powierzchnię AA w Superalloy MAR247 (Tabela 4 i 5). Pierwotne węgliki, głównie w postacinchinese znaków wystąpił w obszarze granic ziarna [2]. 4 i tabela 5 podsumowuje makrostrukturę parametrów stereologicznych badanych superalloilów w stosunku do cech pełzania, takich jak czas pęknięcia próbki TZ, stałą prędkość pełzania Vun N N N N N NS D N N N N NFIGURACJI 2 i 3 przedstawia charakterystykę pełzania superalloysów IN713C i MAR N247 opracowanyna podstawie testów pełzania przeprowadzonych zgodnie z wariantem I badaniannn Ngrezed struktura i 28 godzinyna próbkę z rozdrobnionym ziarnem w wyniku objętości i modyfikacji powierzchni (tabela 4). Podobnie, w wysokimnatemperaturze pełzanie stopu MAR N247 Wielkość makrograin zasadniczo wpływana próbki zachwytu. Stabilność próbek z gruboziarnistą strukturą wynosiła ponad 20% większaniż pobudzone próbki zboża Testowane materiały były ponadto silnie zależne od obszaru węglików AA ujawnionych w ich mikrostruktury. Efekt ten jest dobrze zilustrowanynowym parametrem AA, (powierzchnia karbiidów odnosiła się do liczby ziaren w tabeli próbki, tabela 6). Niezależnie od badanego superalloy ze wzrostem tej stabilności parametrów w badaniu pełzania TZAS wyższy, a stałą prędkość pełzania VU, osiągnął dolne wartości (tabela4). Nnnnnnnnnnnnnnnnnnnn NTE wyniki badań i analizy wskazują, że dyfuzja pełzająca przez granice ziarna określały stałą prędkość pełzania VU oraz stabilność superalloilów w zakończonych testach (tabela 4). Możemy założyć, że w danych okolicznościach Wariant testowy I (tn980 ° C, σ N150MPa) Stabilność (czas do pęknięcia próbki) w pełzmieniu dyfuzji określono poślizgna granicach ziarna. Uwarunkowano procesy tworzenia i wzrost pęknięć. W tym przypadku decydujący współczynnik stabilności superalloy był stosunek powierzchni obszarze węglików do ilości ziarnana krzyżu Ninekcja próbki (AA NN). Wyższa wartość tej ekspresji odpowiada większej stabilności materiału w testach pełzania. testy (rys. 4, 5, zakładka. 5) Wskazuje, że przez zwiększenie stresu osiowego σ. (co powoduje wzrost znormalizowanego stresu τng) Nie obserwowano żadnego wpływu wielkości makrogracyjnejna stabilność wyznania, oba w przypadku Superalloy w N173C i MR N247 (Rys. 4 i 5). Różnice w trwałości pełzania były tylko kilka godzin. Pokazuje to, że w ramach tych warunków testowych pełzających proces odkształcenia istotnego odbywa się głównie w mechanizmie zwitek, anie, jak poprzednio obserwowany (fig. 2, 3) w ramach mechanizmu dyfuzji matrycy Nabarro (objętość) i przez granicę ziarna przez tkankę ( Spowodowało to wzrost stabilności materiału o grubej strukturzengredowej). Opisany wpływ parametrów testów pełzaniana zmianę odkształcenia materiałów (zniekształceń) mechanizmów spowodowanych wzrostem stresu osiowego σ jest dobrze wyjaśnione przez rysunek 6. Nnnnnnnnnnnnnn