Włączenie grup funkcyjnych obejmuje sposoby takie jak utlenianie (np. Utlenianie nadtlenkiem lub utlenianie ozonem), aminowanie,   nitrowanie , halogenowanie (np. fluorowanie) i tym podobne. Ta podkategoria ma tę wadę, że efekt uzyskany przez   obróbka powierzchniowa   (tj. zwilżalność) jest niestabilna i degeneruje się z czasem, prowadząc do krótkiego   trwałość   leczonej powierzchni i niestabilności przechowywania. Brak stabilności leczonej powierzchni jest poważnym problemem, w szczególności dla   biopolimery   używane do (w   vivo) zastosowania medyczne, ponieważ może to powodować niepożądane cechy, takie jak zmiana właściwości substratu i / lub zmieniony profil degradacji, a zatem możliwe nieprzewidywalne wyniki i / lub niepożądane skutki uboczne. Z drugiej strony szczepienie funkcjonalne   monomery   lub polimery na powierzchniach są bardziej stabilną / trwałą alternatywą (patrz sekcja   8.3.3 ).

Powszechne techniki stosowane do włączania grup funkcyjnych na powierzchnię   biopolimer   zawierać   obróbka płomieniowa , promieniowanie,   obróbka koronowa i   osocze , który może zwiększyć energię powierzchniową biopolimeru. Leczenie płomieniowe jest raczej przestarzałe   technika obróbki powierzchni.